ตู้ส่งความคิดถึง

ตู้ส่งความคิดถึง

ทุกครั้งที่แม่บอกว่า วันนี้มีจดหมายมา หลายครั้งจะพูดติดตลกกับแม่ว่า ต่อไปอย่าบอกว่ามีจดหมายส่งมา มันทำให้ดีใจเก้อ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีจดหมายมีแต่ใบแจ้งหนี้ ฮา….

เดี๋ยวนี้คนเลิกเขียนอะไรกันอีกแล้ว อย่าว่าแต่เขียนจดหมายเลย แค่เขียนใบสั่งอาหารตามโต๊ะหลายคนยังไม่ยอมเขียนเลย ยอมตะโกนสั่งเอาจนคนทำต้องดุว่า เขียนให้หน่อย ก็ก้มลงเขียนอย่างเสียไม่ได้ ตลกดี

สมัยเมื่อเนิ่นนาน 10-20 ปีก่อน เวลาไปเที่ยวต่างประเทศ มักซื้อโปสการ์ดลายสวยๆเก๋ๆ ส่งให้เพื่อน บ้าง พี่น้องบ้าง คนรู้ใจบ้าง ความสนุกอยู่ในการเลือกโปสการ์ดที่รูปต้องเก๋แต่ต้องสื่อถึงสถานที่ๆเรามาท่องเที่ยว แถมราคาต้องไม่แพงอีกด้วย เลือกได้แล้ว เอากลับไปนั่งเขียนในโรงแรมก่อนนอน พื้นที่ก็มีน้อยนิดเขียนได้ไม่พอที่อยากเล่า แต่ก็สนุกที่ได้เขียน การส่งโปสการ์ดให้ใครๆเหมือนสื่อให้รู้ว่า ถึงเราอยู่ไกลแต่เราก็คิดถึงเธอนะ อยากให้เธอได้มาเห็น อยากให้เธอได้มาสัมผัสอย่างเราบ้าง

หลายครั้งเขียนเสร็จก็ไปส่งที่ไปรษณีย์ แต่หลายครั้งก็ซื้อแสตมป์กับร้านขายโปสการ์ดมาติดแล้วหย่อนลงตู้เอง ชอบดูตู้ไปรณีย์ของประเทศต่างๆที่ออกแบบหลากหลายกันไป หลายครั้งเขียนเสร็จติดแสตมป์แล้วก็มองหาไม่เจอตู้ให้หย่อนสักที หลายแห่งเจอตู้แต่ไม่กล้าส่งด้วยสภาพเหมือนอยู่มาพันปีไม่เคยมีใครมาเปิด ตอนเด็กๆคิดว่าตู้ไปรษณีย์ต้องเป็นสีแดง ต่อเมื่อได้เดินทางไปหลายที่ในโลกนี้ถึงรู้ว่าสีอื่นๆก็มีนะ แต่สีแดงคงจะเด่นที่สุด จึงนิยมใช้สีแดงกันมากที่สุด

ยุคสมัยเปลี่ยนไป เราสื่อสารกันได้หลายช่องทางมากขึ้น เสน่ห์ของการรอคอยบุรุษไปรณีย์หายไป ความตื่นเต้นตอนได้รับจดหมายหรือโปสการ์ดก็หายไป กลับไปตื่นเต้นเวลาได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังติ๊งๆ โอ๊ะ! มีคนส่งข้อความมาทางแชท การเปิดตู้ไปรษณีย์ก็เพื่อรับใบแจ้งหนี้หรือใบโฆษณาขายของหรือเชิญชวนทำบุญเท่านั้น

จากที่เคยเขียนโปสการ์ด 5-10 ใบในแต่ละทริปส่งให้คนโน้นคนนี้ เดี๋ยวนี้เหลือแค่ 2-3 ใบ ไม่ใช่ว่าเลิกคิดถึงใครๆแล้ว แต่คิดเอาว่าเขาอาจไม่อยากได้รับโปสการ์ดจากเราอีกแล้ว มันอาจจะเป็นขยะสำหรับเขา และเราไม่ได้ห่างเหินกัน หลายๆคนก็เป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊ค ได้รู้ได้เห็นทันทีที่เราไปเที่ยวไหน เพราะสมัยนี้ไปเที่ยวปุ๊บถ่ายรูปก็อัพโหลดโชว์รูปกันปั๊บ คงไม่ตื่นเต้นดีใจเวลาที่ได้รับโปสการ์ดกันแล้ว แถมกว่าจะได้รับเราก็กลับมาถึงเมืองไทยแล้วด้วยซ้ำ แต่พอนึกถึงตัวเองที่แต่ละวันได้รับแต่ใบแจ้งหนี้เวลาได้รับจดหมายหรือโปสการ์ดจากเพื่อนๆสักใบก็ดีใจทุกครั้ง อ่านไปยิ้มไปตลอด ได้กลิ่นความคิดถึงจางๆเวลาอ่าน เอ…เริ่มสงสัย ผู้คนยังคงดีใจเวลาได้รับโปสการ์ดสักใบเหมือนเรามั๊ยนะ

รวมรูปตู้ไปรษณีย์จากประเทศต่างๆ แต่ละตู้มีอะไรให้จดจำสำหรับทริปนั้นๆ เก็บมารวมเอาไว้ เผื่อในอนาคต คนจะเลิกส่งจดหมายกันจริงๆ ตู้ไปรษณีย์อาจจะหายไปจากโลกสักวัน เหลือไว้แต่รูปให้ลูกหลานมาดูกัน