ปีนภู ดูห้วย [ซับเหล็ก]

ปีนภูซับเหล็ก : ตุลาคม 2565

อยู่กรุงเทพฯเบื่อๆ อยากออกไปหาบรรยากาศเขียวๆเขาๆ สบายตา สบายปอด แบบไม่ไกลจากรุงเทพฯมากนัก ขอเชิญชวนไปจังหวัดลพบุรี จุดที่เราไปในครั้งนี้คือ อ่างเก็บน้ำซับเหล็ก เป็นทะเลสาบน้ำจืดขนาดย่อมๆกลางเมืองลพบุรี ล้อมรอบด้วย เขาจีนแล เขาตะกร้า และเขาพระยาเดินธง

อ่างเก็บน้ำซับเหล็ก ที่ชาวบ้านเรียกกันว่า ห้วยซับเหล็ก ไม่ใช่อ่างขุดใหม่ๆ แต่เป็นบ่อน้ำเก่าแก่มาแต่ยุคสมเด็จพระนารายณ์มหาราชกันเลยทีเดียว ว่ากันว่าเป็นบ่อน้ำที่กักเก็บน้ำไว้ส่งไปใช้ในพระนารายณ์ราชนิเวศน์ โดยการวางท่อประปาดินเผาส่งตรงเข้าไปในวัง ถือว่าเป็นระบบประปายุคแรกของประเทศไทยก็ว่าได้

จะชมวิวอ่างเก็บน้ำซับเหล็กจากมุมสูง ก็ต้องปีนขึ้นไป จุดชมวิวภูซับเหล็ก เนินเขาเตี้ยๆ ติดกับอ่างเก็บน้ำนี่แหละ ผู้บุกเบิกทางขึ้นไปชมวิวบนยอดภูคือพี่กมลศักดิ์ ที่มีบ้านอยู่ตรงทางขึ้นนั่นเอง พี่เขาไม่ได้เก็บเงินแต่อย่างใด เพราะภูเขาก็เป็นของคนไทยทุกคน แต่พี่เขาเป็นคนปรับปรุงทางขึ้น ทำขั้นบันได ทำเชือกให้ดึง ทำราวไม้ไผ่ให้จับ ทำป้ายบอกทาง ถางหญ้า ปลูกดอกไม้ พวกเราช่วยสนับสนุนได้โดยการซื้อน้ำ ซื้อขนม ที่มีขายตรงทางขึ้น หรือใช้บริการห้องน้ำคนละ 5 บาท

จากถนนพหลโยธิน เลี้ยวขวาที่สามแยกนิคมสร้างตนเองเข้าถนน 3017 ที่จะวิ่งไปอ.วังม่วง ขับไปราวๆ 13 กม. จะมีแยกซ้าย (ไปวัดปราสาทนิมิตร) เข้าไป 350 ม.ตามถนน จะเจอป้ายชี้บอกซอยย่อยเข้าไปทางขึ้นภูซับเหล็ก เข้าซอยไป 150 ม.ก็ถึง

ทางขึ้นยอดภูไม่ได้ยากลำบากอะไรมากนัก เดินได้เรื่อยๆ ไม่ทันเมื่อยก็ถึง ระยะทาง 300 ม. เดิน 15-20 นาทีก็ถึง บนยอดภูซับเหล็กจะมองเห็นอ่างเก็บน้ำได้เต็มๆพร้อมฉากหลังเป็นเขาจีนแล เขาตะกร้าทอง มันสวยมากกกกก สวยทั้งช่วงเย็น หรือช่วงเช้า

เราขึ้นไปช่วงเย็นในปลายฤดูฝน ที่ฝนยังตกชุกไปหน่อย นั่งชมวิว ถ่ายรูปได้ไม่นาน มองเห็นเมฆฝนลอยเข้ามาอย่างเร็วเลยต้องรีบเผ่นลงมาก่อนจะเปียกปอน และกลัวทางลงจะเละเทะ แต่ฝนก็ลงไม่ได้หนักมาก แค่พรมๆมาให้เฉอะแฉะ

พระพุทธมณีรัตนอัมรินทร์สถิตย์ พระพุทธรูปสีขาวองค์ใหญ่ของวัดป่าภัทรปิยาราม

ดูพยากรณ์อากาศไว้ว่า พระอาทิตย์ขึ้นประมาณ 6 โมงเช้า ตั้งใจจะขึ้นไปดูแสงเช้าอีกรอบ แต่ฝนกระหน่ำทั้งคืนอย่างหนัก ใจหนึ่งก็คิดว่าน่าจะดี เพราะจากประสบการณ์ เช้าวันใหม่หลังคืนที่ฝนตกหนัก จะมีทะเลหมอกงามๆเสมอ

ตื่นเช้ามาราวตี 5 ครึ่ง ฝนหยุดแล้ว มองจากที่พักไปเห็นหมอกขาวๆบางๆเหนืออ่างเก็บน้ำ บังเขาจีนแลเห็นแค่ลางๆ ก็คิดได้ว่าเช้านี้พระอาทิตย์ไม่น่าจะสามารถทะลุเมฆและหมอกออกมาให้เห็นได้ แต่บรรยากาศหมอกบางๆกับฉากทิวเขาน่าจะสวยเหมือนกัน ก็เลยไปปีนขึ้นยอดภูกันอีกรอบ

ระหว่างเดินขึ้น หันกลับมามองไปที่วงเวียนบ้านโคกตูมมีหมอกบางๆ

ประสบการณ์บอกว่ามันน่าจะมีทะเลหมอก แต่ไม่ได้คิดว่าเราจะอยู่”ในทะเลหมอก” เพราะยอดภูซับเหล็กไม่ได้สูงมากนัก เมื่อเราขึ้นถึงยอดภู เราจึงอยู่ในทะเลของหมอก ขาวโพลนไปทั่ว มองไม่เห็นวิวอะไรเลย ฮา…..

นั่งเล่นรับอากาศเย็นสบาย เดินวนถ่ายรูปต้นไม้ใบหญ้าไปเรื่อยจนไม่รู้จะทำอะไร หมอกก็ยังฟุ้งขาวไม่มีทีท่าจะเผยโฉมภูเขาและอ่างเก็บน้ำให้เห็น ก็ต้องยอมจำนนต่อดวงชะตาฟ้าไม่ลิขิต พากันไต่กลับลงมา เอาไว้มาใหม่ก็แล้วกัน

ฟ้าไม่เป็นใจ เอาไว้มาใหม่ก็แล้วกัน

กลับที่พัก ชงกาแฟร้อนๆมานั่งจิบ ชมวิวอ่างเก็บน้ำกับฉากหลังเทือกเขาหินปูน รูปทรงแปลกๆ ก็สวยงามไปอีกแบบ ความจริงแล้วถ้าไม่ปีนขึ้นยอดภู ก็มาชมแสงเช้าที่ริมอ่างเก็บน้ำก็ได้เหมือนกัน แถมหมอกไม่ฟุ้งขาวจนมองอะไรไม่เห็นด้วย เช้านี้ตัดสินใจผิดพลาดไปหน่อย

สายๆก็ขับรถเลียบเลาะอ่างเก็บน้ำ เพื่อไป วัดสุวรรณคีรีปิฎก หรือ วัดเขาตะกร้าทอง ตรงเชิงเขาตะกร้าทองที่มองเห้นได้ชัดเจนจากบนจุดชมวิว ด้านบนมีจุดชมวิวเห็นอ่างเก็บน้ำซับเหล็กกับแนวเขาอีกฝั่ง ก็สวยดีไม่น้อย มาดูแสงเช้าตรงนี้ก็น่าจะสวยเหมือนกัน

หาดทรายเทียม ริมอ่างเก็บน้ำซับเหล็ก กำลังปรับปรุงทำศาลานั่งเล่นตลอดริมทาง

นอนพักสักคืน

รอบอ่างเก็บน้ำมีที่พักให้เลือกเยอะแยะมากมาย มีจุดกางเต๊นท์ได้หลายจุด คราวนี้เราไม่ได้เลือกที่พักมาล่วงหน้า แต่ขับตรงมาที่ทางขึ้นจุดชมวิวภูซับเหล็กเลย จากนั้นเลือกที่พักที่อยู่ใกล้ๆทางขึ้นชื่อว่า บ้านแพร รีสอร์ท ใกล้ชนิดว่าจอดรถไว้ที่พักแล้วเดินมาก็ได้ ที่พักเป็นบ้านหลังๆ มีราคา 500 – 700 – 800 มีแอร์ มีทีวี มีตู้เย็น มีน้ำอุ่น มีระเบียงกว้างขวางให้นั่งเล่น มี wifi ด้วย โดยรวมแล้วสะอาด นอนสบาย (แม้ฟูกจะแข็งไปหน่อย) อยู่ชิดติดริมอ่างเก็บน้ำเลย วิวงามเลยแหละ แต่มีต้นไม้ใบหญ้าขึ้นสูงบังวิวไปหน่อย (ฝากลุงตัดแต่งออกหน่อยนะ ถ้าลุงอ่านมาเจอ) ตอนเช้าป้าเดินเอาปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้มาให้ด้วย น่ารักจริงๆ แนะนำเลยนะ บ้านแพร รีสอร์ท