พาเที่ยว Anfield

พาเที่ยว Anfield จากทริป อังกฤษ-สก็อตแลนด์ 13 วัน

ฟุตบอลพรีเมียร์ลีคอังกฤษฤดูกาล 2017-2018 ปิดไปเรียบร้อยล่ะ สาวกบอลอังกฤษทั้งหลายคงรู้กันแล้วว่า Manchester City เป็นแชมป์ปีนี้ (เดี๋ยวจะพาไปเที่ยว Etihad Stadium สนามของทีม Manchester City ในตอนเที่ยวเมืองแมนเชสเตอร์นะ) คราวนี้พาเที่ยว Anfield กันก่อน เพราะทริปอังกฤษ 13 วันคราวนี้ เป้าหมายหลักคือการมาเยือนสนามแอนฟิลด์ ดูบอล และเดิน Stadium Tour

พวกเราได้ตั๋วเข้าดูลิเวอร์พูลเปิดบ้านรับทีมเยือนจากลอนดอน ทีมหอยทะเลเชลซี ถือได้ว่าเป็น Big Match (และช่วงท้ายฤดูกาลก็กลายเป็นคู่แข่งแย่งอันดับ 4 กันอย่างตื่นเต้นจนนัดสุดท้าย และลิเวอร์พูลก็สามารถคว้าอันดับ 4 เก็บตั๋วไปเล่น ยูฟ่าแชมเปี้ยนส์ลีก ได้แบบ ใจหายใจคว่ำเล็กน้อย) ขั้นตอนวิธีหาตั๋วฟุตบอลอังกฤษได้เคยเขียนไว้แล้วใน > [TIPS] ไปดูบอลที่อังกฤษ English Premier League

แผนผังสนามเพื่อความเข้าใจ

จากตัวเมืองลิเวอร์พูล พวกเราเลือกนั่งรถเมล์สาย 26 / 27 จากป้ายรถเมล์ใกล้ๆ Liverpool ONE (จำไม่ได้ว่าสายไหนมาก่อน) ราคาค่ารถ 2.3 ปอนด์ (แอบแพงนะเนี่ย) ถ้าไม่แน่ใจว่าคันไหนไปได้ ก็มองรอบๆตัว ถ้าเห็นแฟนบอลยืนอยู่ก็ไปถามเลย คนไหนแฟนบอล? รู้แน่ๆ วันมีแข่งแบบนี้ ทุกคนแต่งตัวไปดูบอลแบบรู้ได้ ไม่เห็นเสื้อก็หมวก ไม่หมวกก็ผ้าพันคอ ไม่ก็ถือธง พวกเราก็ได้คุยกับหลายๆคนที่ป้ายรถเมล์นี้แหละ มันเหมือนได้คุยกับเพื่อนๆ เฮๆ เราไปเชียร์ทีมเดียวกัน รถเมล์มาก็เฮละโลกันขึ้นไป บรรยากาศครึกครื้น เพราะทั้งคันเตรียมตัวไปเชียร์บอลทั้งนั้น มีร้องเพลงกันไป ตะโกนแซวกันไปมา ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องอ่ะ ถึงสนามแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป

ยืนไปตลอดทางเลยนะ แต่สนุกสนานครื้นเครงดี ลงรถตรงใกล้ปนะตุ Paisley Gate

บรรยากาศเหมือนเวลาไปดูบอลสนามรัชมังฯ เราลงรถและเข้าสนามทางประตู Paisley Gate เป็นฝั่งอัฒจรรย์ The Kop จะเป็นด้านที่มี Ticket Box ขายตั๋ว ใครอยากมาหาตั๋วหน้าสนามลองเข้าถามดูได้ อาจมีหลงเหลืออยู่บ้าง วันมีแข่งแบบนี้คนเดินกันทั่วไปหมด คนต่างถิ่นก็เยอะ ดูจากการเดินถ่ายรูปตามป้ายต่างๆ ไม่มีการรักษาความปลอดภัยตรงประตูรั้ว เข้าได้เลย แต่ด้านในมีเจ้าหน้าที่ (หรือตำรวจก็ไม่แน่ใจ) ใส่ชุดสีเหลืองสะท้อนแสงเดินกันทั่วๆไปหมด

ถ้าไม่รู้ว่าบัตรเราเข้าประตูไหน ให้ไปถาม เจ้าหน้าที่ Fan Support บริการดียิ่งกว่า Fan Support ศิลปิน พวกเราเอาบัตรให้ตรวจแล้วได้ความว่าต้องเข้าประตู M เจ้าหน้าที่บอกว่าเดินเลี้ยวขวาไปเลยนะไปทาง Anfield Road Stand ลานตรงนี้มีร้านขายเบอร์เกอร์มาเปิดรถขายอยู่ 2-3 ร้าน แต่วันนี้มีฝนลงปรอย อากาศหนาวแบบต้องใส่ถุงมือใส่หมวกคลุมหูให้มิด เลยไม่ค่อยเห็นคนมายืนกินกันเท่าไหร่ พวกเราเลี้ยวขวาไปตามที่เจ้าหน้าที่บอกคือเดินขนานไปทางฝั่ง Main Stand เจอคนเยอะขึ้น ฝั่งนี้มีที่ให้เดินดูหลายอย่าง ถ่ายรูปเล่นกับป้ายแสดงสถิติต่างๆนาๆ ไปเรื่อยๆ สังเกตขวามือที่อยู่ผนังของสนาม จะมีป้ายที่ระลึกถึงเหตุโศกนาฏกรรมฮิลส์โบโร่ (Hillsborough Memorial) ที่ยังคงมีคนมาวางดอกไม้กันอยู่ตลอด

เจ้าหน้าที่ Fan Supoort ตรวจบัตรแล้ว print ใบบอกประตูและเลขที่นั่งมาให้

เดินสุดความยาวสนามฝั่ง Main Stand จะเห็นคนมายืนรอกันเต็มไปหมด เพราะตรงนี้เป็นทางที่นักฟุตบอลจะเข้าสนาม รถจะมาทาง Anfield road ถ้าเคยเห็นรูปนักฟุตบอลลงรถมา มันคือตรงนี้ จะมีคนมาดักรอกันเยอะ ปกติแล้วจะลงรถเดินโชว์ตัวกันเล็กน้อย บางคนก็ได้ลายเซนต์ได้จับมือ แต่วันที่เราไปฝนตกและหนาวมากๆ รถทั้งทีมเหย้าทีมเยือนจึงขับผ่านเข้าไปด้านในเลย คนยืนรอได้แต่ครางฮือ…. ยืนรอตั้งนานหนาวก็หนาว

แฟนๆมารอนักเตะ แต่วันนี้หนาวและฝนตก นักเตะไม่ลงเดิน แฟนๆรอเก้อไป

พอรถเข้าไปแล้ว ทุกคนก็แยกย้าย เราก็เดินอ้อมสนามไปอีกเพราะประตู M อยู่ฝั่งนี้ เลี้ยวมาแล้วก็ถึงเห็นว่าคนส่วนมากอยู่ตรงนี้ เพราะมี Family Park ที่เหมือน Beer Garden อยู่ตรงนี้ ขายอาหารและเครื่องดื่ม พร้อมดนตรีขับกล่อมให้คึกคัก มีเจ้าหน้าตรวจอาวุธก่อนเข้าด้วย ตรงนี้แหละที่เจ้าหน้าที่คุยกับเราว่ากล้องเอาเข้าในสนามได้ แต่ไม่อนุญาตให้ใช้เลนส์ยาวๆนะ คงหมายถึงเลนส์โปร แต่แกก็เข้าใจว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว ซึ่งเราบอกว่าเราไม่ใช้หรอกสัญญา แกก็ไม่ว่าอะไร พวกเราก็เข้าไปจิบอะไรอุ่นๆรองท้องกัน รอเวลาอีกสักพักค่อยเข้าสนาม

ใกล้เวลาก็เข้าสนาม ด้านในมีเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกเยอะมาก ดูบัตรแล้วพาไปถึงที่นั่งเลย ซึ่งเจ้าหน้าที่พวกนี้จะอยู่ประจำล็อคของตัวเองตลอดเกมส์ คอยดูความเรียบร้อย และไม่อนุญาตให้ออกไปยืนไปนั่งตามบันไดหรือทางเดินเลย ทุกคนต้องอยู่ในที่ของตัวเองเท่านั้น ใครออกไปยืนปุ๊บเจ้าหน้าที่มาทันที เราซื้อบัตร 2 ใบที่ไม่ติดกันห่างกัน 3 แถว แต่แนวเดียวกัน เลยไปขอแลกกะคนข้างๆจะได้นั่งด้วยกัน โชคดีว่าคนข้างๆก็มาคนเดียว เค้าก็ยอมแลก เพราะให้เค้าลงไปนั่งที่ล่างกว่า

ที่นั่งของเรา ประตู M บล็อค 126

บรรยากาศด้านในคึกคักมาก กองเชียร์เดอะคอปเป็นกองเชียร์ที่มีชื่อเสียงด้านการร้องเพลงได้กระหึ่มมากๆ และก็เป็นจริงตามนั้น ฝั่งที่เรานั่งคือฝั่งตรงข้าม The Kop Stand ฝั่งนี้จะมีทีมเยือนนั่งด้วย 1 ล็อคเล็กๆ ถัดจากที่เรานั่งไป 2-3 ล็อค เราก็เลยจะได้บรรยากาศต้มฟักตลอดเกมส์ ตะโกนด่ากันไปมา เวลานักบอลโดนทำฟาวล์ ลุงข้างๆเราต้มฟักตลอดเกมส์

ครึ่งแรกมีตื่นเต้นเป็นระยะๆ เป็นการออกกำลังกายที่ดีมาก เพราะเดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง พอบอลลุ้นๆคนก็จะลุกทั้งแสตนด์ เราก็ต้องลุกนะ เป็นอย่างนี้ตลอดเวลา พอพักครึ่ง คนก็ลุกจากที่นั่งเยอะมาก เราก็เลยลุกออกไปบ้างเพราะที่นั่งแคบมากเมื่อยขา พอเดินลงจากสแตนด์ไปที่ทางออก ตกใจมากเพราะมองลงไปคนเต็มแน่นไปหมด เราก็เบียดๆลงไป เพื่อไปเข้าห้องน้ำ ห้องน้ำหญิงสบายมากคนน้อย ออกมาก็เลยยืนดูบรรยากาศ ที่คนแน่นไปหมดเพราะทุกคนลงมาซื้อเบียร์ ตรงนี้คือใต้ที่นั่งแต่อยู่ในเขตสนามนะ มีเปิดเคาเตอร์ขายเบียร์ขายของกิน และคิวจะยาว เลยมีบริการพิเศษโดยแบบกบียร์ไว้ด้านหลังแบบเป้ ยืนปะปนกับคนทั่วไป ซื้อได้เลย ไม่ต้องไปต่อคิว แต่ทุกคนต้องดื่มกินข้างใต้นี้ เอาเข้าไปกินในอัฒจรรย์ไม่ได้ มีเจ้าหน้าที่ยืนคุมอยู่ ก็เรียบร้อยดี

ครึ่งหลังเข้าไปลุ้นต่อ ตอนที่ซาร่ายิงให้ลิเวอร์พูลขึ้นนำ บรรยากาศมันสุดๆ ทุกคนร้องเพลงทุกคนเฮ ลืมถ่ายคลิปช่วงแรกมาเพราะมัวแต่เฮ ถ่ายทันหน่อยเดียว ท้ายเกมส์วิลเลียนยิงตีเสมอให้เชลซี จำได้แม่นเพราะมันมายิงตรงที่นั่งเลย เห็นชัดๆเชียว จังหวะนั้น ต้มฟักว่อนไปหมด เพราะนั่งใกล้แฟนเชลซีด้วย ตะโกนกันไปมา แต่บอลจบก็จบกัน เจ้าหน้าที่จัดให้แฟนเชลซีออกหมดก่อนถึงปล่อยให้แฟนลิเวอร์พูลออก แม้บอลเสมอแต่ก็สนุกประทับใจบรรยากาศมาก ใครเป็นแฟนทีมไหนก็คงอยากไปสัมผัสบรรยากาศจริงๆสักครั้ง

ออกมาจากสนาม เดินไปหารถกลับเข้าเมือง ระหว่างนั้นได้ยินเสียงคนไทยเยอะแยะ น่าจะเป็นทัวร์ซะส่วนมาก ได้ยินเสียงคนเรียกทางนี้ครับๆ เหมือนว่าคงมีรถมารับ ส่วนเราก็เดินกันต่อไปกับ The Kop ทั้งหลาย เดินกันเต็มถนน เพราะรถเมล์ก็คนล้น แถมรถติดอีกต่างหาก เดินไป ร้องเพลงกันไป ถ้าบอลชนะคงครื้นเครงกว่านี้อีก เดินไป 2-3 บล็อคถึงเจอป้ายรถเมล์ที่คนไม่เยอะ เลยลองดูเบอร์รถมีที่เข้าเมืองก็เลยยืนรอ ยังมีลุงเข้ามาคุยด้วยเลย ถามว่าเกมส์เป็นยังไง คุยกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง

Stadium Tour

วันรุ่งขึ้น เราไปเที่ยวสนามแอนฟิลด์อีกครั้ง คราวนี้เข้าเดินชมด้านใน วันนี้ขับรถไป เพราะจะออกนอกเมืองเลย ใกล้ประตูที่เข้าเมื่อวานมีลานเล็กๆเหมือนเพิ่งทุบอาคารทิ้งไป เป็นลานโล่งๆไม่มีรั้วมีรถจอดอยู่ 2-3 คัน เราก็เลยเข้าไปจอดบ้าง เพราะตามถนนมันเขียนว่าเฉพาะคนที่บ้านอยู่ตรงนั้นเท่านั้น พวกนี้ต้องมีป้ายหน้ารถไม่งั้นโดนใบสั่ง โชคดีที่มีลานนี้ก็เลยได้จอด วันนี้ไม่มีเกมส์ไม่มีคนเดินรอบๆสนามเท่าไหร่นัก ถ่ายรูปกับป้ายต่างๆสบายดี แต่พอเข้าไปต่อคิวซื้อตั๋วด้านในก็มีคนเยอะอยู่ ป้าย Welcome มีภาษาไทยด้วย แฟนบอลไทยคงเยอะจนติดอันดับ ซื้อตั๋วแล้วรับ Audio Guide มา ก็มีภาษาไทยให้เลือกด้วย จากนั้นก็เดินเข้าด้านในกันเลย มีการทำทางเดินไว้ให้เดินไปตามทาง มีจุดฟังบรรยายติดไว้ตามเลข 1-2-3 มีเจ้าหน้าที่อธิบายเพิ่มเติมตามจุดด้วย ไม่ได้โบกธงบังคับให้เดินเป็นลูกเป็ดนัก ก็เดินกันสบายๆ เริ่มแรกขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบนสุดก่อน ไม่รู้วนไปกี่รอบ ขึ้นไปบนสุด ดูการตกแต่งด้านในสวยงามดี ไปตรงผนังกระจกมองเห็น Goodison Park ของ Everton ชัดแจ๋ว มันใกล้กันมากจริงๆ จากนั้นก็เดินออกไปที่อัฒจรรย์ชั้นบนสุด ก่อนออกไปมีเปิดเสียงเชียร์ จำลองบรรยากาศวันแข่งให้คึกคักด้วย มีจอฉายโดยมีพี่คล็อปป์มาแนะนำพร้อมเชิญชวนออกไป ทำดีนะ (ดูในคลิป)

จากแอนฟิลด์มองเห็นกูดิสันปาร์คชัดเจนแจ่มแจ๋วอย่างนี้เลย

LPC Tour Stadium

ออกไปยืนดูสนาม ที่เรามาเมื่อวานตอนคนเต็มๆวันนี้ว่างโล่ง ดูสะอาดสวยงามดีมาก สนามก็กำลังดูแลตัดหญ้ารถน้ำ ซ่อมแซมกันไป ชมวิวสักพักก็ให้วนกลับเข้าด้านใน ต่อไปก็วนกลับลงด้านล่าง ได้เข้าดูห้องแถลงข่าว (Press Room) มุมสัมภาษณ์ (Flash Zone) ห้องแต่งตัวทีมเยือน ซึ่งสุดแสนจะธรรมดา พอเข้าห้องแต่งตัวทีมเหย้า โอ้โห้ สุดแสนจะครบครัน มีห้องน้ำสวยงาม ห้องสันทนาการต่างๆ ห้องครัว ห้องนวด ห้องสปา ผ่านดูห้องสปอนเซอร์ เหมือนไปเที่ยวคลับเลย ครบครันทั้งบาร์เครื่องดื่มทั้งครัว สุดท้ายก็เดินผ่านประตู This is Andfield เหมือนนักฟุตบอลลงสนาม เข้าไปในสนาม ไปลองนั่งเก้าอี้นักฟุตบอลมาล่ะ งงมากว่าผู้จัดการทีมอยู่ระนาบแบบนี้จะมองเห็นอะไร เราเคยชินกับการดูทีวีมุมสูงมุมกว้างเห็นหมด

จบการทัวร์สนาม แวะหยิบหญ้าแอนฟิลติดมือกลับมา 1 หยิบมือ เห็นเด็กๆเค้าหยิบกัน เค้าตัดแล้วเอาวางไว้ให้ หวั่นๆอยู่ว่าตอนเข้าสนามบินไทยน่ากลัวว่าจะโดนตร.ไทยจับมั๊ยมองดูเหมือนกัญชา 5555

ออกมาจากทัวร์ เข้าไปดู Liverpool Museum ได้ ใช้ตั๋วเดียวกัน ทางเข้าอยู่ด้านข้างๆรูปปั้นบิล แชงคลี่ (Bill Shankly) ด้านในมีพิพิธภัณฑ์เก็บข้าวของของนักเตะหลายๆคน มีเสื้อทีมตั้งแต่ยุคแรกๆ มีถ้วยรางวัล เหรียญรางวัล ให้ดูเพียบ ใหม่ล่าสุดคือห้อง Steven Gerrard ตำนานอีกคนของหงส์แดง เดินดูจบแล้วถ้าหิว ก็เชิญห้องข้างๆได้ The Boot Room เป็นห้องอาหารที่มองเห็นสนาม เราเข้าไปถามล่ะแต่เต็มต้องรอคิวเลยขี้เกียจรอ อด เลยลงไปช้อปปิ้งทำลายเงินใน Liverpool Store ก่อนอำลา Anfield