Taiwan Day-4 | ไต้หวัน วันที่ 4
T A I C H U N G | ไ ถ จง
จาก Chiayi HRS station ไปถึง Taichung HRS Station นั่งยังไม่ทันหลับก็ถึงแล้ว สถานีรถไฟความเร็วสูงไถจงใหญ่โต ทันสมัยมาก เชื่อมต่อกับสถานีรถไฟ Wuxi Station ไม่ใช่สถานีรถไฟ Taichung Station อย่างที่เคยเล่าว่า สถานีรถไฟความเร็วสูงกับ สถานีรถไฟธรรมดา จะอยู่คนละที่กัน เราเลือกที่พักใกล้สถานี Taichung Station เพราะพรุ่งนี้เย็นจะนั่งรถไฟธรรมดาไป Hualien ซึ่งมันไม่มีรถไฟความเร็วสูงวิ่งไป จาก HRS station เราเดินไปขึ้นรถไฟธรรมดาเพื่อไป Taichung Station ก็ได้ แต่พอดีล้อกระเป๋ามีปัญหา เลยออกไปเรียกแท็กซี่แทน โอโห้…แท็กซี่ไถจงเริ่มต้นที่ 85TWD!! นั่งไป เกือบ 20 กม.เหมือนกัน จ่ายไป 200 กว่าแน่ะ แพงได้ใจมาก
Rainbow Village
彩虹眷村/ Cǎihóng Juàncūn
Bus 26, 70, 99 (From HSR Taichung Station)
Bus 27, 40, 56 (From Taichung Station)
เช็คอินเข้าที่พักแล้ว ก็ลงมาหาทางไปเที่ยวหมู่บ้านสีรุ้ง กด google map ดูแล้วถ้านั่งรถเมล์ใช้เวลาเป็นชั่วโมง เลยเลือกนั่งแท้กซี่อีก เพราะบ่ายแก่แล้ว ระยะทางไกลพอสมควร นั่งไปถึงที่เสียไป 300TWD ขับมากลางทางคนขับพยายามคุยด้วย แต่คุยกันไม่รู้เรื่อง พี่แกเลยโทรศัพท์ให้ใครก็ไม่รู้มาคุยด้วย พอพูดอังกฤษได้ สรุปได้ว่า พี่แกบอกว่า แถวหมู่บ้านนั้นรถน้อย ทั้งรถเมล์ รถแท้กซี่ เลยอยากรู้ว่าจะให้พี่แกรอมั๊ย เราเลยบอกว่าคิดก่อน ตอนใกล้ถึงดูตาม google map ก็ว่าตรงไปก็ถึงล่ะ แต่พี่แกเลี้ยวขวาอ้อมไปส่งอีกด้าน เราก็ไม่รู้หรอกว่า ด้านไหนหน้าไหนหลัง แต่เห็นคนมาเที่ยวคึกคัก แถมดูหมู่บ้านน่าสนใจเลยคิดว่าอาจจะอยู่นาน เลยบอกไม่ต้องรอหรอกพี่ เข้าไปเดินเที่ยวอยู่สักพักก็วนไปออกอีกด้าน ซึ่งน่าจะเป็นด้านหน้า โอ้โห… คิวแท้กซี่จอดรอเพียบเลย
หมู่บ้านสีรุ้งนี้คือ หมู่บ้านทหารผ่านศึกของพรรคก๊กมินตั๋ง ที่ลี้ภัยมารวมตัวที่ไต้หวัน เดิมก็ไม่ได้สวยงามอะไร พอนานๆไปก็ทรุดโทรมและทิ้งร้างเพราะคนย้ายออก บางคนก็ตาย ก็เลยมีความคิดจะรื้อทิ้ง ทหารเก่านามว่า คุณปู่หวง หย่ง ฟู่ (Huang Yung-Fu) ก็รักและอาลัยสถานที่ ก็เลยมาวาดรูปลงสีไปเรื่อย วาดไป วาดไป ดันมีคนเห็นว่า สวยดี ปู่ก็วาดไปเรื่อย ก็เลยเริ่มดัง ใครไปใครมาไถจงก็แวะมาถ่ายรูป ไม่มีเก็บค่าเข้า แต่มีร้านขายของที่ระลึกน่ารักๆไว้ดูดเงิน และมีที่ให้บริจาคเงิน บางวันปู่ก็มานั่งแจกลายเซ็นบ้าง ไม่ฟรีนะ ลายเซ็นคนดังต้องเสียเงิน วันที่ไปเป็นวันเสาร์คนเลยเยอะแยะ แถมมีตลาดนัดเล็กๆด้วย ถ่ายรูปลำบาก ก็เลยเดินๆดู ไม่ค่อยได้ถ่ายรูป ใครอยากถ่ายรูปสวยๆควรมาวันธรรมดานะ
จากหมู่บ้านสีรุ้ง ก็เมินแท้กซี่เพราะขามาโดนไป 300 เราก็ไม่รีบอะไร เลยเดินไปป้ายรถเมล์ รอรถเมล์เพื่อจะไปตลาดกลางคืน จำเบอร์ไม่ได้ล่ะ เพราะหาจาก google map ก็ยืนรอสักพัก เกือบถอดใจ ในที่สุดก็มา ขึ้นไปเหมือนมันไม่ตัดบัตร easy card ก็คิดว่าตัดตอนลง สรุปว่าตอนลงก็ไม่ตัด เหมือนรถเมล์ฟรีเพื่อประชาชน และสรุปว่า หลังจากนั้น นั่งรถเมล์อีกหลายต่อก็ไม่ตัดบัตรเลย ฟรีตลอด ไม่รู้เพราะอะไร หรือวันเสาร์ขึ้นฟรี?
นั่งรถเมล์เข้าเมือง นานครึ่งค่อนชั่วโมง ดูแผนที่ในมือถือไปด้วย เห็นว่ามันผ่านร้านชาไข่มุกร้านตำนาน ชุนสุ่ยถาง (Chun Chui Tang) เลยลงไปขอลองชิมหน่อยดีกว่า ลงรถแล้วเดินต่ออีกหน่อย เลี้ยวไป 2 เลี้ยวก็ถึงร้าน จากที่เงียบๆตลอดถนนมาถึงร้านคนเพียบเลย สั่งชานมไข่มุขมากินคู่ขนมปัง เลือกนั่งหน้าร้าน ดูผู้คนเข้าๆออกๆ เพลินดี อากาศเย็นๆกำลังดี เป็นการชิมชานมไข่มุกครั้งแรกในชีวิต เพราะเพื่อนสั่งไว้ว่า มาไต้หวันไม่ได้กินชานมไข่มุขแสดงว่ามาไม่ถึง
Feng Chia Night Market
逢甲夜市 / Féngjiǎ Yèshì
จากร้านชา เดินกลับมาขึ้นรถเมล์ป้ายเดิม นั่งรถเมล์ฟรีต่อไปสักพักก็ถึงตลาดกลางคืนเฟ่งเจี่ย เหมือนผู้คนทั้งเมืองมารวมอยู่ที่นี่ คนคึกคักเหมือนย่านซิเหมินติงที่ไทเป มีร้านขายของ ร้านอาหาร เดินเข้าตรอกไปมีแผงขายอาหารตามรายทาง ไม่รู้ว่าร้านไหนอร่อย ร้านไหนชื่อดัง เพราะมีคิวยืนรอแทบทุกร้าน ก็เลยเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนตกลงปลงใจซื้อไก่ทอด กับปลาหมึกทอด ที่กำลังยืนมองป้ายเจ๊ก็เอากระดาษมายัดใส่มือใส่เขียนสั่ง รายการภาษาจีนล้วนเลย ใครจะสั่งได้ วัยรุ่นจีน 2 คนเห็นท่าทางเราคงไม่ได้กินแน่ เลยมาช่วยสั่งให้ ใจดีจริงๆ เลยได้ของกินมานั่งกินข้างทาง ก็อร่อยใช้ได้ แต่ไม่ใช่แนวเราที่เดินซื้อของกินตามข้างทาง แต่ก็ลองชิมดู ขากลับก็นั่งรถเมล์กลับ ซึ่งยืนรอรถเมล์นานมาก จากมีแค่ 3-4 คน จนกลายเป็นคนรอด้วยกันเป็นสิบคน พอรถมาก็แน่นมาเลย แต่ยังพอขึ้นได้ และแน่นไปจนถึง Taichung station เลย
Taiwan Day-5 | ไต้หวัน วันที่ 5
Sun Moon Lake | สุริยัน จันทรา ⇒ H U A L I E N | ฮั่วเหลียน
ใครๆก็มักจะพูดว่ามาไถจงก็ต้องไปเที่ยวซันมูนเลค คนไทยตั้งชื่อไทยเสียหรูหราว่า ทะเลสาบสุริยันจันทรา ความคาดหวังต่ำมาก เพราะเคยผิดหวังกับการล่องฮาลองเบย์มาแล้ว แต่ก็เอาน่ะ มาแล้วก็ไป คนมาเที่ยวไต้หวันสามารถเที่ยวแบบไปกลับจากไทเปได้เลย นั่งรถไฟความเร็วสูงจากไทเปมาไถจงแค่ชั่วโมงกว่าๆ ลงรถไฟแล้วจะมีเคาเตอร์ของบริษัทรถบัส Nantou ให้ซื้อตั๋วเพื่อนั่งต่อไปถึงตัวทะเลสาบเลย นั่งบัสใช้เวลา 2 ชม.กว่าๆ โดยมีขายแบบตั๋วรถบัสอย่างเดียวกับตั๋วชุด รวมตั๋วเรือ ตั๋วรถบัสวิ่งรอบทะเลสาบ ตั๋วกระเช้าขึ้นเขา ด้วย มีหลายแบบมาก บางแบบก็รวมจักรยานให้ปั่นรอบทะเลสาบเล่นได้ด้วย วางแผนจะไปเที่ยวอะไรแค่ไหนก็ซื้อแค่นั้น แต่บอกเลยว่าซื้อเหมาถูกกว่าไปแยกซื้อเดี่ยวๆ
ที่สถานี THSR มีเคาเตอร์ขายตั๋ว Nantou Bus เลย ถาม information counter ได้ว่าอยู่ตรงไหน ซื้อแล้วรอรอบรถมารับ แต่เราอยู่ที่สถานีรถไฟธรรมดา TRA มองหาเคาเตอร์ Nantou bus ไม่เจอ ถามเจ้าหน้าที่หลายคน ได้ความว่าต้องเดินออกไปนอกตัวสถานี เดินไปเกือบกิโล ถึงจะเจอสำนักงาน Nantou bus ที่ขายตั๋วและขึ้นรถตรงนี้เลย
วางแผนมาอย่างดี เดินจากโรงแรมมาสถานีแค่ข้ามถนนก็ถึงแล้ว เดี๋ยวเย็นนี้กลับจากซันมูนเลคก็มาเอากระเป๋าเดินข้ามมาสถานีรถไฟ สบายๆ น่าจะเหลือเวลากินข้าวเย็น ก่อนไปซันมูนเลคก็ขึ้นไปจองตั๋วรถไฟเพื่อไป Hualien เย็นนี้ก่อน แล้วก็พบว่า รถไฟเต็ม!! แต่คนขายบอกว่า We have standing ticket. OK? อึ้งไปพัก ยืน 4 ชั่วโมงเนี่ยนะ!! ขอออกมายืนคิดก่อน ลองหาดูขบวนอื่น แต่เช็คแล้วไม่ว่าจะขบวนไหนก็เต็มหมด ต้องยืนทั้งนั้น คิดไปคิดมาหลายตลบ ถ้าไม่ไป Hualien คืนนี้ แผนเที่ยวจะพังหมด แถมว่าจอง Private car ไปเที่ยว Toroko ไว้แล้วด้วย มารับที่พักตอน 9 โมงเช้า ตัดสินใจจนได้ เอาวะ ยืนก็ยืน!
อ่านรายละเอียด ว่าทำอะไรยังไงถึงต้องยืน ได้ที่ FB Page → “วีรกรรมขำปนเครียด“
Sun Moon Lake
日月潭 / Rìyuètán
From Taipei : Bus Terminal, take a Kuo-Kuang Bus (國光客運) to “日月潭”
From Taichung : Nantou Bus with Package ticket
กว่าจะตัดสินในซื้อตั๋ว(ยืน)เรียบร้อย ก็ออกมาเดินหาเคาเตอร์ Nantou bus อีกพัก กว่าจะเจอก็ได้รอบรถช้ากว่าแผนที่วางไว้เกือบ 2 ชม. ได้รถรอบ 10:30 คนเกือบๆเต็มรถ ออกจาก Taichung Gancheng แล้วรถไม่ได้เข้าไปรับคนที่สถานี TRA ตามที่คิดเพราะก็มองหาเคาเตอร์ที่สถานีไม่มี แต่รถวิ่งวนไปรับคนที่สถานี THSR ใครนั่งรถไฟความเร็วสูงมา ก็ซื้อตั๋วขึ้นรถได้เลยตามที่อ่านรีวิวมา นั่งรถไปราวๆ 2 ชั่วโมง ไม่มีวิวอะไรน่าสนใจ หลับๆตื่นๆก็มาถึงชุมชนผู้คนคึกคัก เหมือนเข้าไปหาดป่าตอง นักท่องเที่ยวเดินขวักไขว่ ร้านขอยอาหาร เต็มเพียบ โรงแรมเป็นพรืด รถจอดให้ลงกันตรงจุดที่เราต้องมาขึ้นรถกลับให้จำไว้ด้วย
แผนการเที่ยวทะเลสาบสุริยันจันทราสำหรับคนไม่ได้พักที่นี่ ก็จะเหมือนๆกัน คือ จากท่ารถเดินมาท่าเรือ Shuishe เอาบัตรให้คนที่ท่าเรือดู เขาจะชี้บอกเองว่าต้องไปรอตรงท่าไหน นั่งเรือไปลงที่ท่าเรือวัด Xuanguang Temple ขึ้นไปเดินเที่ยววัดได้ แล้วกลับลงมาขึ้นเรือต่อไปที่ท่า Ita-Thao ที่นี่จะมีร้านรวงเยอะแยะทั้งของกินของซื้อ จากท่าเรือจะมองเห็นจุดขึ้นกระเช้าด้านซ้ายมือไกลๆ เดินไปขึ้นกระเช้าชมวิว กระเช้ามี 2 แบบแบบธรรมดากับแบบพื้นกระจก ต่อคิวคนละช่อง พื้นกระจกคิวจะยาวกว่าเพราะกระเช้ามีน้อยกว่า เลือกตามชอบ การชมวิวต้องชมวิวในกระเช้านั่นแหละ เพราะด้านบนไม่มีจุดให้ชม นอกจากจะเข้าไป Formosan Cultural Village ซึ่งต้องเสียค่าเข้าเพิ่มหลายร้อยอยู่ ขึ้นไปเดินดู มีร้านขายอาหารขายของฝากนิดหน่อย ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก นั่งกระเช้ากลับลงมา จากนั้นใครจะเดินกลับไปท่าเรือนั่งเรือกลับท่า Shuishe ก็ได้ แต่ถ้ายังมีเวลาก็เดินจากตึกที่ขึ้นกระเช้าออกไปที่ลานจอดรถ ไปที่ถนน ข้ามไปฝั่งตรงข้ามมีป้ายรถเมล์ รอรถมาเอาตั๋วให้คนขับดูถ้าซื้อแพคเกจมานะ คนขับจะให้ตั๋วอ่อนมาถือแทน เอาไว้ขึ้นๆลงๆได้ตลอด เพราะรถนี้วิ่งวนรอบทะเลสาบ นั่งไปลง Wenwu Temple เที่ยววัดแล้วนั่งบัสต่อไปที่ท่ารถได้เลย
ซึ่งทั้งหมดนี้ต้องวางแผนและเวลาให้ดี รถบัสวนรอบทะเลสาบมาทุกครึ่งชม. และรถกลับเข้าไถจงก็มีตามรอบในตาราง ถ้าไปวันหยุด วันส.-อา. คนจะเยอะมาก ไปถึงท่ารถอาจไม่ได้ขึ้นรถรอบที่ต้องการ เพราะมาก่อนขึ้นก่อน เต็มก็รอรอบต่อไปนะ เราไปถึงแถวก็ยาวแล้วจากบ่ายสามครึ่ง ได้ขึ้นรถรอบสี่โมงครึ่ง แถมด้วยขากลับเข้าเมืองรถติดมาก ขามา 2 ชม. ขากลับ 3 ชม. รถไปส่งคนที่สถานี THSR ก่อน แล้วถึงมาส่งสถานี TRA จากที่วางแผนว่าเดินสบายๆ กลายเป็นต้องวิ่งมาโรงแรม เอากระเป๋าลากไปสถานีรถไฟเพื่อไปรอยืน!
ดูรอบรถทั้งหมดดูได้ที่เวป http://www.ntbus.com.tw/tour-sml.html
และใช่แล้วกินข้าวไม่ทัน ขึ้นมาบนชานชาลาอึ้งไปเลย คนล้นสถานี แต่ละขบวนผ่านมา คนยืนแน่นทั้งโบกี้ นึกว่าอยู่อินเดียไม่ใช่ไต้หวัน จังหวะนั้น นึกด่าตัวเองหลายรอบทำไมไม่จองตั๋วล่วงหน้าฟะ! ในที่สุดขบวน 288 ของเราก็มา ช้ากว่าเวลาไป 8 นาที แต่มีประกาศบอกก่อนแล้ว ขบวนที่ขึ้นเป็นรถวิ่งยาวไปฮั่วเหลียน คนกลับขึ้นไม่มากอย่างที่คิด และมีเพื่อไต้หวันยืนมาก่อนแล้วด้วย แต่ไม่กี่คน คงเป็นเรื่องปกติของที่นี่ พอรถออก มีที่ว่างตรงไหนก็ไปนั่ง ถึงสถานีต่อไปเจ้าของที่มาก็ลุก ทำกันแบบนี้แหละ บางคนก็ยืนยาวเลย ยึดที่ตรงประตู หรือรอยต่อ นั่งได้แค่ 2 สถานีเจ้าของที่ก็มา ถ้าไปหาที่อื่นแล้วนั่งๆลุกๆทุกสถานีคงไม่ไหว เลยตัดสินใจไปอยู่แถวประตู และยังโชคดีที่รถไฟไต้หวันสะอาดมาก เน้นว่ามาก มีป้าคอยเดินถูพื้นตลอดเวลา ตรงแถวรอยต่อขบวนมีที่วางกระเป๋าก็จะพอมีพื้นที่กว้าง บางคนก็นั่งพื้นเอาเลย ผ่านไป 2 ชม. ก็เลยนั่งพื้นบ้าง เออก็สบายดี แต่หนาวมาก เลยย้ายมานั่งตรงประตูเพราะหลังจากเลยไทเปไปแล้วมีอีกแค่ไม่กี่สถานี แต่ละสถานีห่างกันค่อนข้างนาน 4 ชม.แห่งความทรงจำผ่านไปอย่างไม่ทรมานมากเท่าที่คาด
ไปถึงฮั่วเหลียนช้ากว่าตารางเกือบชั่วโมง เลือกที่พักห่างจากสถานีรถไฟนิดเดียวอีกเหมือนเดิม เพราะมาถึงดึกอยู่ แต่ยังดึกกว่าที่แจ้งห้องพักไว้ ลงรถไฟมาหยิบโทรศัพท์ดูที่พักเขียนมาถามว่าตกลงจะมามั๊ย 5555 ต้องบอกว่าถึงแล้ว กำลังลากกระเป๋าไป ที่พักสงบ สะอาด น่ารัก คืนนี้ก็บะหมีกระป๋องตามสูตร เหนื่อยเกินกว่าจะออกไปหาอะไรกิน และคงหาไม่ได้แล้วป่านนี้
§ เรื่องเล่าคราวไปไต้หวันครบทุกตอน §
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ภาค อารัมภบท
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนแรก เที่ยวไทเป
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนสอง เที่ยวป่าอาลีซาน
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนสาม เที่ยวไถจง+ลงเรือที่ซันมูนเลค
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนสี่ หลงใหลไท่ลู่เก๋อ
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนห้า เที่ยวจิ่วเฟินและทางรถไฟสายผิงซี
- ไต้หวัน 9 วัน (แน่ะ!) ตอนจบ เก็บตกไทเป
iammanussite.com 